ölüyorum...

bilmiyorum ne yapmam gerektiğini
bir yola çıkmışım
başı olmayan
ve sonu olmayan
yine de devam etmek istediğim
çabaladığım
yorulduğum ve ağladığım
canımı yakıyor taşlar ve ellerimi kesiyor çalılar
sonra yine bir sessizlil çölüne düşüyorum
yine yürüyor
yine yoruluyorum
artık zevk alıyorum
yalnız çıktım bu yola ve yalnız ölüyorum...

1 yorum:

Hayalbemol dedi ki...

Bir beden olarak yalnızız.
Sadece duyu organlarımız sayesinde
yalnız olmadığımızı sanıyoruz.
Bu bir yanılgıdan öteye gidemiyor çoğu zaman.