sıkıntı sahneleri izliyorum rüyalarımda ölmeyi arzulayan küçük benler sarıyor çevremi direten kim kim yaşamdan yana bilmiyorum gücü yerinde olmalı ki hep o kazanıyor adaletsiz taarruzumuzu
En iyilerimizin sonu genellikle kendi ellerinden olur sırf uzaklaşmak için, ve geride kalanlar birinin onlardan uzaklaşmayı neden isteyebileceğini bir türlü tam olarak anlayamazlar.
bukowski insanı.
sen miydin o yalnızlığım mıydı yoksa kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi dilimizde akşamdan kalma bir küfür salonlar piyasalar sanat sevicileri derdim günüm insan içine çıkarmaktı seni yakanda bir amonyak çiçeği yalnızlığım benim sidikli kontesim ne kadar rezil olursak o kadar iyi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder