'Dokunma!' dedim, 'acıyor'.
Henüz almadık içeriye kimseyi,
ama alınmayanlar taşladılar,
kapıya çizikler atıp,
kötü sözler yazdılar.
Bakma, dedim,
bakma içine gözlerimin,
sakladığım herşey orda.
Kimsenin bilmedikleri,
anlamakları herşey orda.
İçimde kalanlar, canımı yakanlar..
Bakma, gördüğün 'ben' seni rahatsız eder.
Sorma, dedim,
gerek yok daha fazla soruya.
Sorunca öğrenemiyorsun derdimi ve
ben hafif hissetmiyorum kendimi.
Anlamaya çalışma dedim, en son.
Yapamazsın.
Ne kadar uğraşsan da beceremezsin,
neler sakladım dünyama,
tahmin edemezsin.
Kirlerimi nasıl temizledim,
düşünemezsin, yalnızlığı nasıl işledim ruhuma,
kavrayamazsın.
Böyle bitecek bu ömür,
' garip ' denecek arkamdan..
Ve sen sebebini öğrendiğinde peşimden geleceksin,
hiç düşünmeden..
Hiç düşünmeden.

1 yorum:

Adsız dedi ki...

mavi dizeler satır olmuş yürür üzerime
dokunma....
oysa dokunmak gerek.
bir duyu ortadan kalkınca herşey eksik...