En iyilerimizin sonu genellikle kendi ellerinden olur sırf uzaklaşmak için, ve geride kalanlar birinin onlardan uzaklaşmayı neden isteyebileceğini bir türlü tam olarak anlayamazlar.
bukowski insanı.
sen miydin o yalnızlığım mıydı yoksa kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi dilimizde akşamdan kalma bir küfür salonlar piyasalar sanat sevicileri derdim günüm insan içine çıkarmaktı seni yakanda bir amonyak çiçeği yalnızlığım benim sidikli kontesim ne kadar rezil olursak o kadar iyi
2 yorum:
bin kere tekrar edesin geliyor insanın
elimden hiçbir şey gelmez
elimden hiçbir şey gelmez
elimden hiçbir şey gelmez
elimden hiçbir şey gelmez
ama sonra, son cümleni bile bitirmeden kalkıp gitmek istiyor içinden birşey
bilmiyorum belki de kendmizi kandırıyoruz sadece bir bahanedir..
Yorum Gönder