En iyilerimizin sonu genellikle kendi ellerinden olur sırf uzaklaşmak için, ve geride kalanlar birinin onlardan uzaklaşmayı neden isteyebileceğini bir türlü tam olarak anlayamazlar.
bukowski insanı.
sen miydin o yalnızlığım mıydı yoksa kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi dilimizde akşamdan kalma bir küfür salonlar piyasalar sanat sevicileri derdim günüm insan içine çıkarmaktı seni yakanda bir amonyak çiçeği yalnızlığım benim sidikli kontesim ne kadar rezil olursak o kadar iyi
10 yorum:
bu cümleyi söylediğim zaman korkarım. çünkü bilirim ki o "son defa" beni daha çok bağlar ona. ve ona bağlandıkça da kendimden uzaklaşırım zamanla...
biliyorum ki aslında o "son defa" bi umut. "belki son defa olmaz" umudu..
sen hoşçakalı dinle bence..asla son defa olmaz çünkü...
dinledim, dinliyorum ..
sadece bu aralar onu dinliyorum...
sana bi şarkı göndermek isterdim ama ..
gönderebilirsin de neden "ama" ?
hımm nasıl açıklayabilirim. göndermek isterdim, ama... şeklinde okuma. bütün olarak birleşik olarak duraklamadan oku. :))
aman tahrım kafam durdu..okuduğumu anlamıyorum :)...tamam gönder o zaman
gönderdim sanırım :))
Yorum Gönder