Yorgunum her eve girdiğim anda olduğu gibi. A
ğır geliyor bu şehrin kokusu bana.
Yalnızca ben var çevremde onlarca.
Hergün farklı bir beni tanıyorum.
Her gittiğim yerde farklı bir benle karşılaşıyorum.
Asi kız oluyor bazen karşımdaki.
Elleri cebinde turluyor sokakları.
Dönüp de bakmıyor kimseye.
Siyahlara boyanmış gözleriyle karartmış gözünü.
Bir tanesi var hep insanlarda aklı.
Inceliyor düşünüyor 'o ne düşünüyor' diye.
Bir olay beliriyor kafasında.
Çıkarıyor defterini otobüsün ortasında başlıyor karalamaya.
Biri gözüyle çekiyor fotoğrafları.
Çoğu zaman içinden geçiyor bir makinenin varlığını yine de gördüğü için o unutulmaz kareleri mutlu oluyor kendi içinde.
Biri var gözleri yerde kulağında müziği duymuyor başka hiç bir şeyi.
Ama biri var her sabah gözü hep aynı şeyin peşinde aynı tavırla bekliyor birşeyleri.
Ve biri daha var yine her sabah umutsuzluk getiriyor diğerine.
Yine de ağır geliyor bu şehrin kokusu bana...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder