Yıllardır açmış, hiç birşey yememiş de bir ekmek parçası görmüş gibi yırtıcı hırçın bir bakışla baktı yüzüme.
Korktum.
Günlerdir çektiğim baş ağrısınin üstüne gördüğüm hayallerden biri sandım.
O bana bunu inkar edercesine bütün dikkati ve canlılığıyla bakıyordu.
Kapattım gözlerimi.
Açınca orda olmamasını diledim.
Kapalı kalsın diye gözlerim direndim.
Ama sonunda açtım.
Ordaydı.
Daha yakınlaşmışti bana sanki.
Nefes alışverişini duyuyordum derinden.
Ürperdim.
Korkum arttı.
Bu kez sıkıca kapattım gözlerimi.
Diğer tarafa döndüm. Yanıyordum.
Baş ağrım dayanılmaz bir haldeydi.
Elimde olmadan dökülüyordu gözlerimden yaşlar.
Sıktım kendimi.
Gözlerim kapalı kalsın diye direniyordum.
Merakım galip geldi.
Açtım.
Kimse yoktu.
Hiçbirşey yoktu.
Arandım.
Gitmişti.
Belkide hiç gelmemişti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder